© Χαροκόπου Ιωάννα, Γ4
ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΞΕΝΙΟ
Σε μια άλλη εποχή, με διαφορετικούς ανθρώπους που έχουν μια άγνωστη σε εμάς νοοτροπία και ζουν κάτω από διαφορετικές συνθήκες, οι νέοι παντρεύονταν με προξενιό. Οι γονείς μας, οι παππούδες μας η ακόμα και γηραιότεροι συγγενείς μας, παντρεύτηκαν χωρίς να διαλέξουν οι ίδιοι τον σύντροφό τους, χωρίς να ερωτευθούν. Κάποιοι μάλιστα, γνώρισαν τον σύζυγό τους την ημέρα του γάμου.
Οι γονείς, θεωρούσαν υποχρέωση του σωστού κηδεμόνα να αποκαταστήσουν τα παιδιά τους. Αρχικά, έπρεπε να παντρευτούν τα θηλυκά της οικογενείας, αφού δεν εργάζονταν και δεν προσέφεραν κάτι στο σπίτι. Όσο μικρότερες ήταν, τόσο μεγαλύτερο βάρος έφευγε από τις πλάτες του πατέρα τους. Σημαντικό παράγοντα αποτελούσε η προίκα που συνοδεύει μια κοπέλα. Όσο μεγαλύτερο ήταν το κομπόδεμά της, τόσοι περισσότεροι άνδρες την ήθελαν δική τους. Έτσι η κόρη θα ξεκινούσε το δικό της νοικοκυριό και ο πατέρας της θα τάιζε ένα στόμα λιγότερο.
Είναι γεγονός ότι κάποιοι σύζυγοι φάνηκαν τυχεροί, καταλήγοντας να ζουν μέχρι το τέλος των ημερών τους με κάποιον που τους φρόντιζε, τους αγαπούσε και δημιούργησε μια χαρούμενη και μεγάλη οικογένεια μαζί τους.
Κάποιοι άλλοι όμως, όχι. Παρέμειναν ξένοι με τον σύζυγό τους μέχρι το τέλος, αφού δεν ταίριαζαν και δεν αγαπήθηκαν ποτέ. Πέρασαν μια ζωή μαρτύριο, με έναν άνθρωπο που δεν ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν και τίποτε για αυτό. Επειδή, τα παλαιότερα χρόνια, ιδιαίτερα όταν κάποιος μεγαλώνει με την αρχή ότι “ο πατέρας διαλέγει το καλύτερο για εμένα κι εγώ δεν έχω άποψη”, δεν προχωρούσε στην διάλυση του γάμου. Επιπλέον, δεν έχει την δύναμη μέσα του, ούτε γνωρίζει τα σωστά κριτήρια για να διαλέξει τον σωστό σύντροφο που του ταιριάζει. Ο τύπος του γάμου, λοιπόν, μεταβάλλεται ανάλογα με τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες της κοινωνίας μας.
